Racen in Spanje was voor mij een heel nieuw gegeven. Sinds we verhuisd zijn naar Andalusië in augustus 2018, heb ik de kans gekregen om te racen op zowel Andalusisch als nationaal niveau en dit met dank aan mijn club AD Sevilla. De club waartoe ik behoor, heeft mij in september 2018 gescout op een sprinttriatlon in Sevilla die ik met overmacht gewonnen had. AD Sevilla zocht versterking voor haar vrouwenteam en ze zagen in mij de perfecte kandidate.
Het teamgebeuren in het Spaanse du- en triatloncircuit is groot. Er worden, zowel op Andalusisch als Spaans niveau, heel wat teamcompetities georganiseerd. Een team bestaat uit een kern van 8 atleten + 2 reserveatleten. Het is een eer om je clubkleuren te mogen verdedigen op de competities. De selectie van het team wordt gemaakt aan de hand van selectie-wedstrijden en uiteraard wil elke atleet met ambitie erbij horen!
Dit jaar heb ik met de ploeg het nationaal duatlon- en triatlonkampioenschap voor clubs mogen meedoen. Daarnaast, werd het het seizoen afgesloten met het supersprintkampioenschap voor clubs
De raceconcepten zijn best bijzonder! Omdat Spanje een groot land is, moet je soms ver reizen om je wedstrijd te doen. Daarom bestaan de nationale kampioenschappen vaak uit verschillende races: de individuele clubrace op zaterdag (waarbij je dan punten verzameld afhankelijk van je plaats) en zondag een ludiekere wedstrijd in de vorm van een aflossing of een koppelrace. Ik heb op 1 seizoen nog nooit zoveel wedstrijden gedaan! Uiteraard moet je voorzichtig zijn zodat je niet oververmoeid geraakt maar als je je goed verzorgd en niet elke wedstrijd als het grote doel van je seizoen bekijkt, lukt het allemaal prima. Daarenboven bouw je zoveel race-ervaring op, dat je op korte tijd veel progressie maakt in je wissels en wedstrijdtactieken.
De organisatie van de wedstrijden hier is uitstekend: de races beginnen stipt op tijd, de speaker is een enthousiaste kenner, ploegen worden 1 voor 1 voorgesteld en elke race wordt voorafgegaan door opzwepende muziek en een kloppend hart (dan wordt het muisstil en weet iedereen dat we bijna gaan starten) om het startschot te geven met luide “FIRE!!!!“. Onderweg staan er overal supporters en richting de wisselzone race je door een tunnel van aanmoedigingen.
De wedstrijden waarover ik het nu heb gehad, zijn allemaal door de Spaanse of de Andalusische federatie georganiseerd. De relatie tussen de clubs, de atleten en de federatie is bijzonder goed. Ik heb de indruk dat de federaties hier oprecht om de sport en hun atleten geven. Naast deze kampioenschappen, bestaat er nog een jongerencircuit, organiseren ze trainingskampen voor kinderen en vrouwen (ter promotie van de vrouwensport) en hebben ze een elite-project waarin hun beste atleten worden ondersteund. Daarnaast voorziet de Andalusische federatie prijzengeld dat gelijk getrokken is voor mannen en vrouwen.
Het seizoen 2019-2020 is voor mij een succes geweest, niet alleen omwille mijn prestaties (4de op Spaans niveau duatlon, 2x Andalusisch kampioen (cross) duatlon) maar ook omdat ik zoveel heb bijgeleerd. Ik heb kunnen rekenen op een fantastische begeleiding van mijn club in Sevilla en heb mogen deelnemen aan topwedstrijden. Daar waar men in België en Nederland alleen maar kan dromen van een grote deelname van vrouwen in de duatlon, staan we hier soms met bijna 100 dames aan de start…
Hoe slaagt men er in Spanje in om zoveel vrouwelijke deelnemers te hebben? Daarover een volgende keer meer.